«ای پادشه خوبان، داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد
وقت است که باز آیی»
این را شما امروز برای یوسف
فاطمه (ع) حضرت مهدی (عج) می خوانید و در فراغش اشک می ریزد. اما این بیت روزی
زبان حال بی بی سادات حضرت زینب (ع) بود. آن وقتی که دیگر از برادرش جدا افتاده
بود، آن وقتی که بدون حسین (ع) به سفر کوفه و شام می رفت می فرمود:
ای پادشه خوبان، داد از
غم تنهایی
مشتاقی و مهجوری دو از
تو چنانم کرد
دل بی تو به جان آمد
وقت است که باز آیی
کز دست بخواهد شد دامان
شکیبایی
منبع :
گریزهای مداحی ، ص 401 ، نوشته محمد هادی میهن
دوست ، چاپ سبحان ، نوبت ششم 1387 ، انتشارات صبح پیروزی .
دیوان حافظ ، تصحیح استاد ثابت ، ص 425
نظرات شما عزیزان:
|